Ε1( 2024-2025) ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ

Απόσπασμα από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Κυριακή, 14 του Ιούνη 1942

Την Παρασκευή στις 12 του μηνός ξύπνησα πριν ακόμη το ρολόι χτυπήσει έξι η ώρα, πράγμα εύκολο να το καταλάβει κανείς, μια και ήταν η μέρα των γενεθλίων μου. Μόνο που δε μ’ αφήνουν ποτέ να σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι έτσι πρωινή. Γι’ αυτό έπρεπε να συγκρατήσω την περιέργειά μου, τουλάχιστο για μια ώρα ακόμη. Όταν πέρασαν τρία τέταρτα της ώρας, δεν άντεχα πια άλλο. Κατέβηκα στην τραπεζαρία όπου ο Μώρε, ο γάτος, μ’ υποδέχτηκε τρίβοντας το κεφάλι του πάνω μου και κάνοντάς μου ένα σωρό χαρές.

Κατά τις εφτά η ώρα πήγα να δω τον μπαμπά και τη μαμά και μπόρεσα επιτέλους να ξεδιπλώσω τα κουτιά με τα δώρα που τα ‘χαν βάλει στο σαλόνι. Η πρώτη-πρώτη μου έκπληξη ήσουν εσύ, έν’ απ’ τα πιο όμορφα δώρα μου, ίσως. Ύστερα ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, ένα μικρό φυτό, δυο κλαδάκια «πηγουνιάς», που το λένε κι αλεπόχορτο, να πώς είδα σήμερα το τραπέζι μας στολισμένο μ’ όλα τα δώρα, ενώ ακολούθησαν κι ένα πλήθος άλλα μέσα στη μέρα.

Ο μπαμπάς κι η μαμά με γέμισαν με δώρα, χωρίς να μιλήσουμε και για τους πολυάριθμους φίλους και γνωστούς μας που μ’ έχουν παραχαϊδεμένη. Έλαβα ανάμεσα στ’ άλλα ένα παιχνίδι με κύβους, πολλά μπομπόνια, σοκολάτες, ένα βιβλίο μ’ αινίγματα, μια βούρτσα, τους «Μύθους και Θρύλους της Ολλανδίας» του Τζότζεφ Κοέν, το «Σκοτεινή Κάμαρα» του Χίλντεμπραντ, το «Νταίζυ Μπεργβακάντι» που είν’ ένα εκπληκτικό βιβλίο, και λίγα χρήματα, έτσι που θα μπορέσω ν’ αγοράσω την «Ελληνική και Ρωμαϊκή Μυθολογία». Υπέροχα!

Αργότερα η Λία ήρθε να με πάρει για το σχολείο. Στο διάλειμμα πρόσφερα μπισκότα στους καθηγητές και στους συμμαθητές μου, κι ύστερα χρειάστηκε να ξαναγυρίσω στα μαθήματά μου.

Τελειώνω εδώ για σήμερα. Γεια σου «Ημερολόγιό» μου, σε βρίσκω πολύ θαυμάσιο!